21.44 น.
"Night to meet you 2!!"
นั่นแน่ มาด้วยหัวเรื่องเล่นพ้องเสียงอีกแล้ว
ง่ายๆ คลาสสิค แล้วก็เท่ดี จริงๆไอเดียนี่ก็เกิดขึ้นหลังจากบทที่แล้ว
แน่นอนเวลาใคร ยินดีที่ได้รู้จักเรา เราก็ยินดีกับเค้าด้วยซะหน่อย
Nice to meet you too. มันก็เลยได้ชื่อบทนี่เลยไงคับ
วันนี้มื้อเย็นหนีไปกินสเต็คกับเพื่อนอีกคน รู้สึกแปลกๆดีเหมือนกัน
เวลาทำอะไรโดยไม่ได้คิดผลลัพธ์ที่จะตามมา
หรือเราจะเป็นคนน่าสงสารล่ะมั้งที่จะต้องมาคอยรับผิดชอบ
การกระทำต่างๆของตัวเอง หรืออาจเพราะไม่อยากต้องมานั่งบ่น
เพราะไม่ชอบคำพูดที่ว่า รู้งี้ ทำแบบนี้ก็ดี
ก่อนทำอะไรก็เลยต้องคิดวางแผนกลยุทธ์กันยังกับวางแผนการรบ
ครั้งนึงเคยต้องเลือกระหว่างเพื่อนกับครอบครัว
เราก็มานั่งคิดเป็นบ้าเป็นบออยู่คนเดียวว่าแต่ละทางที่เราต้องเลือก
มีข้อดีข้อเสียอะไรแล้วอะไรที่จะทำให้เราไม่บ่นกับตัวเอง
แบบนี้เค้าเรียกเป็นคนซีเรียสหรือคิดมากรึป่าวน้า
แต่ก็ช่างมันเถอะอย่างน้อยก็ไม่มีอะไรที่ต้องเสียใจภายหลังอีกแล้ว
บทก่อนหน้านี้ ว่าจะเข้าเรื่องชีวิตกลางคืน แต่เขียนไปเขียนมา
เอ...มันจะยาวไปรึป่าวเนี่ย รู้สึกจะไม่ค่อยได้ใจความเท่าไรเลย
เพราะงั้นก็มาต่องเรื่องของ Night to meet you กันดีกว่า
อ่ะมาพูดถึงเพื่อน สำหรับผมแล้ว ตอนค่ำ ตอนกลางคืน
หรือแล้วแต่จะสรรหาคำมาเรียก กลุ่มเพื่อนยามดึกของผม
ไม่ใช่เพื่อนในคณะ ไม่ใช่เพื่อนในเอก
แต่เป็นเพื่อนที่มีความชอบเหมือนๆกัน หลังจากเลิกเรียน
แน่นอนว่าผมเองก็จะมุ่งตรงมายังโต๊ะม้าหินอ่อนหน้าชมรม
ระหว่างนั้นก็จะมีเหล่าเพื่อนๆยามค่ำคืนแวะเวียนเข้ามา
แบ่งปันประสบการณ์ ทั้งเรื่องเรียน เรื่องรัก เรื่องอย่างว่า...
สารพัดสาระพัน เอามาเล่าสู่กันฟังเป็นที่สนุกสนานกันไป
ที่สำคัญเวลานี้ยังเป็นเวลาที่จะได้ฟังเสียงดนตรีของเหล่าศิลปิน
ที่ ณ ขณะนั้น ไม่มีใครเดาได้ว่าจะเกิดอะไรขึ้นกับพวกเค้า
ทุกค่ำคืน ก่อนนอน ก็จะมีคำผุดขึ้นมาในมโนภาพ
Night to meet you and nice to meet you.
17/4/2550
19.02 น.
"ปล่อยวาง"
ผ่านเทศกาลสงกรานต์มาได้ด้วยอาการครบ 32 อีก 1 ปี
ปีนี้ก็เป็นสารถีให้ท่านแม่ไปรวมญาติที่เชียงใหม่อีกครั้ง
พูดถึงวันสงกรานต์ ตั้งแต่เมื่อครั้งเป็นเด็กก็จะโตมากับปฏิทิน
ที่มีคำทำนายแล้วก็ชื่อของนางสงกรานต์
อยากให้นางสงกรานต์ทันสมัยบ้าง
เช่น ปีนี่นางสงกรานต์พระนามเจนนี่ ทรงพาหุรัดทัดดอกเบี้ย
อาภรณ์ ผ้ายืด กางเกงยีนส์ ภักษาหารพิซซ่าฮัท
พระหัตถ์ขวาทรงโนเกีย พระหัตถ์ซ้ายถือ เป๋า หลุย
เสด็จนั่งมา บนฮาเล่ย์เดวิดสัน
555 ถ้าเป็นไปได้จริงสงสัยคำทำนายคงออกมาว่าโลกาวินาศแหงๆ
ปีนี้ไปปฏิบัติภาระกิจตามหาญาติพี่น้องที่สูญหาย
ดูเหมือนจะมีเวลาว่างซะเหลือขนาด(จริงๆเรานั่นแหละสูญหาย)
โชคดียังเจออยู่เหมือนกัน ก็เลยได้ผูกข้อมือมาอันนึง
แล้วก็เดินทางกลับมาถึงนี่ได้โดยสวัสดิภาพมานั่งโม้ให้ฟังได้อยู่นี่
สรุปแล้วก็ผ่านวันหยุดไปแบบงงๆ ว่าเอ...ทำไมเราเหนื่อยๆพิกล
ปี 3 ในรั้วมหาลัยริมทะเล ที่สุดแสนจะเท่ระเบิดเถิดเทิง
กิจกรรมยามว่างของผมก็หนีไม่พ้นเรื่องเดิมๆ
เดินเหล่สาวๆ นั่งทำการบ้านที่หน้าชมรม ฟังเสียงเพลง
ดังกระหึ่มมาจากข้างในห้องซ้อม
รอคอยเวลาให้ดวงตะวันดวงเดิมมันหล่นลับขอบฟ้าไป
ว่าไปแล้ววันไหนโชคดีก็จะได้เห็นพระอาทิตย์ตกน้ำ
ถึงแม้ท้องฟ้าจะเปลี่ยนสถานะเป็นสีดำบ่งบอกเวลาค่ำคืน
ความคึกคักของเหล่านิสิต ทั้งชายหญิงกลับยิ่งเพิ่มพูน
จนบางทีมองดูแล้วก็ให้เวียนหัวได้อยู่ไม่น้อย
แสงไฟจากเสาที่เปล่งประกายออกมาจากความซับซ้อนของไฟฟ้า
เป็นตัวช่วยขับไล่ความมืดมิด เกิดเป็นความสว่างขึ้น รายเรียง
ไปตามถนนเป็นระยะสวยงามดี
สิ่งที่รบกวนใจเราได้ในตอนนี้เห็นจะเป็นเจ้ายุงน้อยๆนับร้อยตัว
ที่มาบินทำเสียงหวี่ๆ เหมือนจะมาต่อว่าเรา ว่าทำไม
ถึงใส่แขนยาว ขายาวทำให้พวกมันท้องกิ่วไปตามๆกัน
วันนี้ทะเลาะกับยุงได้ไม่นานก็ได้ยินเสียงเพลงดังแว่วมาแต่ไกล
เสียงกีต้าร์ที่สายถูกดีดให้สั่นสะเทือนจนเกิดเป็นเสียงขึ้น
ลอยมาพร้อมๆกับเสียงขับร้องแปลกๆที่ฟังไม่ค่อยชัดเท่าไร
"จะทำอะไรก็เชิญ..." เพลงแปลกๆที่ไม่เคยได้ยินมาก่อน
ของค่ายไหนกันนะ จะเป็นแกรมมี่หรือ อาร์เอส
หรือจะเป็นเบเกอร์รี่ อาจไม่ใช่ สงสัยจะเป็นของโฟเอส
สร้างสรรค์เพลงดีมีคุณภาพอีกแล้วครับท่าน
อ๊ะหรือว่า... ต้องใช่แน่ๆ ต้องเป็นหมอลำซิ่ง
ของไวพจน์ เพชรสุพรรณ อัลบั้ม ลืมแก่ 7
555 นี่ถ้ามี 2 คนคงได้เล่นมุข ไวพจน์ เพชรสะพัด เอ๊ย...ตึกโป๊ะ
สรุปเลยแล้วกันไม่งั้นอาจไร้สาระจนไม่สามารถวกกลับเรื่องเดิมได้
เป็นเพลงที่พวกเค้าแต่กันเอง แล้วก็เอามาใส่ทำนองวันนี้ไง
พี่ตุ้ยของเราก็กำลังจดจำคอร์ด โดยมีพี่ติ๊กร้องคลอไปด้วย
ทั้งสองคนนั่งซ้อมกันไปเรื่อยจนคิดว่าน่าจะได้ที่แล้วก็เป็นจังหวะที่
พี่เก้งกับพี่น๊อตมาถึงพอดีเป็นอันได้เวลาเล่นดนตรีสุดมันส์กันอีกครั้ง
วันนี้จบท้ายด้วยการเล่นเพลงของตัวเอง
แต่งคำร้องโดยพี่ติ๊ก ทำน้องโดยพี่ตุ้ย พี่เก้ง และ พี่น๊อต
สำหรับผมเพลงนี้แปลกดี คำร้องออกแนวเศร้าๆ ประมาณตัดใจลา
แต่ทำไมกระโดดกันซะ ขี้กรากกระจายขนาดนั้น
นับว่าเกิดอะไรใหม่ขึ้นกับหนุ่มๆกลุ่มนี้อีกแล้ว
ช่างเป็นคนหนุ่มที่น่าติดตามจริงๆ
แต่ถึงจะเป็นแบบนั้นคำคืนวันนี้ก็เหลือเวลาอีกไม่มาก
ต่างคนที่ต่างเหนื่อยล้าก็ได้เวลาแยกย้ายกันกลับไปพักผ่อน
"...ฉันคงจะต้องปล่อยวาง"
มันเป็นเพลงเร็วที่ผมว่ายาวมากๆเพลงนึงเลยนะเนี่ย
______________
โปรดติดตามตอนต่อไป
โปรดติดตามตอนต่อไป
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น