กว่าจะมาเป็น Playground ตอนที่ 10

7/12/2549

22.20 น.

นอกเรื่องนอกราวของเหล่านางฟ้า 2

"น้องพิงลม"

เหมือนเคยมีคนพูดว่าถ้าเรียกผู้ชายให้เรียกพี่จะเป็นการให้เกียรติ
เช่น พี่ติ๊ก พี่ตุ้ย พี่ตุล พี่เก้ง พี่น๊อต เป็นต้น
(อย่าเรียกน้อง หรือ อา ลุง ปู่ เพราะจะเป็นคำหยาบคายมากๆ)
ถ้าเรียกผู้หญิงให้ขึ้นต้อนด้วยน้อง
น้องจุ๋ม จ้องแจง น้องแป้ง น้องปลา ว่ากันไป

และเช่นกัน น้องพิงลม จริงๆแล้ว เธอเป็น เพื่อนรุ่นเดียวกับผม
แล้วชื่อเธอก็ไม่ได้ชื่อว่า พิงลมด้วย
แต่เพื่อเป็นการให้เกียรติ(แต่อย่าเกลียดก็แล้วกัน)
ก็เลยเรียกว่า "น้อง" ส่วนชื่อ "พิงลม"
ก็เป็นสมญานามที่ พี่ๆเพลย์กราวด์ ร่วมกันตั้งให้
ทั้งๆที่เจ้าตัวเค้าก็ไม่ได้รู้เรื่องด้วยเล๊ย

ทำไม่ถึงเป็น พิงลม
จริงๆแล้วเธอก็มีชื่อที่เหมาะกับหน้าตาน่ารักอยู่แล้ว
เธอคนนี้เป็นเพื่อนที่เรียนอยู่คณะมนุษฯ เอก ญี่ปุ่น
หน้าตาน่ารักแบบญี่ปุ่น
และด้วยลีลาท่าเดินอันสง่าผ่าเผย เหมือนกับ บรรดา หรีด
(เวลาหรีด ยืน จะมีท่ามาตรฐาน 1 ท่า ชื่อท่าพิงลม)
อยากรู้รายละเอียดเกี่ยวกับท่าเพิ่มเติมให้ปรึกษาพี่ตุ้ยได้เลย
แต่ถ้าถามจริงๆเธอ มีวีรกรรมอะไรกับเหล่าเพลย์กราวด์มั้ย
ผมก็ได้แต่นั่งเกาหัวแล้วก็ตอบว่าไม่มีเลยซักนิ๊ด
เธอก็อยู่ของเธอดีๆ เรียกว่าผมประทับใจของผมคนเดียว

จะมีเกี่ยวก็แค่ สมญานามน้องพิงลมนั่นเอง
ประมาณปี 4 ตัดสินใจเลือกเรียนวิชาภาษาญี่ปุ่นเพราะอยากเรียน
โดยไม่ได้คิดอะไรอื่นไกล แล้วด้วยเวรกรรม เทวดาชักพา
หรือ ปีศาจสาปส่งก็ไม่ทราบทำให้ผมได้เจอน้องพิงลม
แบบระยะประชิด เนื่องด้วย คณาจารย์ที่สอนภาษาค่อนข้างจะมีน้อย
ก็เลยให้นิสิตเอกภาษาญี่ปุ่นมาช่วยงาน
และน้องพิงลมก็ได้มาเป็นผู้ช่วยอาจารย์ในคลาสของผมนี่เอง
แต่ผมก็ไม่ได้เรียกเธอว่า น้องพิงลมหรอกนะ
ชื่อของเธอคือ นัท
แต่ผมเรียกเธอสั้นๆว่า คุณผู้ช่วยเซ็นเซ

ตอนนั้นเราสนิทสนมกันมาก
ความใกล้ชิดพัฒนาสายสัมพันธ์ให้เกิดเป็นความรัก
และเราสองคน ผมกับน้องพิงลม ก็ได้เป็นแฟนกัน
และหลังจากนั้นผมก็สะดุ้งตื่น เฮ้อ... ฝันไปนี่เอง 

ก็เรียกได้ว่า จากการที่ พี่ๆเพลย์กราวด์ตั้งสมญานามให้
มันก็เลยทำให้ผมได้รู้จักเธอคนนี้ ถึงจะไม่สนิทเป็นเพื่อน
แต่ก็รู้สึกขอบคุณที่ตลอดระยะเวลา 4 ปีมานี้
เธอต้องทนให้ผมกับเหล่าเพลย์กราวด์เรียกว่า น้องพิงลม

13/12/2549

23.27 น.

"Concert"

ช่วงนี้ได้แผ่นละครเกาหลีมา 2 เรื่อง
ไม่เคยคิดเลยว่าจะต้องมานั่งดูละครเกาหลี
แต่ดูไปดูมาก็ติดแฮะ
ไม่ว่าละครชาติไหน ก็ ทำให้คนติดได้เหมือนกันหมด

พูดถึงสิ่งที่ใฝ่ฝันแน่นอนสำหรับคนเล่นดนตรี
ย่อมจะต้องคือการได้แสดงต่อหน้าผู้ชม
ไม่เว้นแม้แต่เพลย์กราวด์
ช่วงนั้น เพลย์กราวด์เรียนอยู่ปี 2 เป็น Senior ที่น่ารักของ น้องๆ

และยังเป็น Junior ที่น่ารักของพี่ๆ

ถ้าจำไม่ผิดต้องเป็นปี 2 แน่ๆ
ตอนนั้นก็ใกล้ได้เวลาสอบปลายภาคเต็มที
เดือนนั้นผมจำได้แม่นมากมันเป็นเดือนกุมภาพันธ์
เดือนแห่งความรัก
แต่จริงๆแล้วทางมหาลัยก็มีข้อกำหนด
ให้ก่อนสอบ 1-2 อาทิตย์ ไม่ให้มีกิจกรรมใดๆ
เพื่อหวังว่านิสิตทุกคนจะได้เตรียมตัวในการสอบ
แต่คิดดูสิคับ มันเป็นช่วงเดียวกับอาทิตย์วัน วาเลนไทน์พอดี
แต่ก็ยังมีนิสิตดื้อๆอีกกลุ่ม ไม่ใช่ใครที่ไหนหรอกคับ เพลย์กราวด์นั่นเอง
อุตริ จะจัดงานคอนเสิร์ต ความรักขึ้นมา ในวันวาเลนไทน์
การดำเนินงานก็เริ่มไปเรื่อยๆ บทเพลงรักหลายๆบทเพลง
ถูกคัดสรรค์ และซ้อมเล่นและร้องในวันแสดงคอนเสิร์ต
Concept ของ การแสดงนี้ ก็คือ ความรักในแต่ละรูปแบบ
รักสดใส แอบรัก รักช้ำๆ ฟังดูแล้วน่าสนุก
และแล้ววันที่ 14 กุมภา ก็มาถึง
เวทีการแสดงของพวกเค้าก็เริ่ม ถูกจัดขึ้นอย่างง่ายๆ
เหล่าเพื่อนๆที่น่ารักหลายๆคนก็มาช่วยกัน
เพื่อนที่เป็นช่างภาพก็อาศัยโอกาสนี้ในการฝึกฝีมือถ่ายภาพ
และแล้วการแสดงก็เริ่มขึ้น
บทเพลงรัก เพลงแล้วเพลงเล่าได้ถูกบรรเลง
แบบ อคูสติก ผู้ชม ก็นั่งฟังกันสบายอารมณ์
ผมจำได้บางเพลง เช่น ลมหนาว ที่ฟังแล้วก็เหงาๆ
ไม่บังเอิญ ที่ร้องได้อารมณ์เหลือเกิน นิดนึงพอ และอื่นๆอีกมากมาย
บรรยากาศก็สบายๆ อบอุ่นและเต็มไปด้วยความรัก
น้องๆ เพื่อนๆ และพี่ๆก็มานั่งฟัง และให้กำลังใจมากมาย
ต้องให้คะแนนคนเลือกสถานที่ เต็ม 100
เพราะว่าเวทีนั้นเป็นทางเดินผ่านเข้าหอ ก็เลยมีพี่ๆน้องในหอ
ให้ความสนใจมากพอควร

จนกระทั่งเพลงสุดท้าย จบลง
อุปกรณ์ต่างๆก็ถูกขนกลับเข้าไปเก็บ
ภาพความทรงจำของคอนเสิร์ตแรกก็ถูกเก็บเอาไว้ในใจของผม
และเหล่าผู้ชมในวันนั้นเช่นกัน
_______________
โปรดติดตามตอนต่อไป