31/10/2549
23.30 น.
" 7-11 ที่ไม่เปิด 24 ชั่วโมง"
สิ้นเดือนตุลาคม กับวันที่หลายๆคนเรียกว่าฮัลโลวีน
เทศกาลแปลกประหลาดที่ชาวต่างชาติ
พากันแต่งตัวให้สยองขวัญสั่นประสาท
ค่ำคืนนี้ก็ยังคงดำเนินต่อไปตราบเท่าที่
ความง่วงยังไม่มาเยือน
เมื่อนึกถึงคนที่อยู่ดึกดื่นค่อนคืน
หลายคนคงนึกถึงของกินรองท้องเวลาหิว
หลายคนก็คงนึกถึง ข้าวต้มโต้รุ่ง บะหมี่หมูแดง
กุ้งเต้นริมหาด ปลาหมึกบด หมึกย่าง
สารพัดอาหาร แต่ที่แน่ๆ ของกินหลากหลายก็รวมตัวกันอยู่ที่
เซเว่น อีเลเว่น
ผมมักจะได้ยินเสียงดนตรีดังก้องมาจากห้องซ้อมในยามวิกาลบ่อยๆ
น่าแปลกใจที่ดึกดื่นขนาดนี้ยังมีใครกันหนอมาเล่นดนตรี
ให้หนวกหูชาวบ้านที่กำลังจะนอน
คงไม่ต้องเฉลย แต่ที่สงสัยคือทำไม๊ทำไมวงนี้
เค้าถึงชอบเล่นดนตรีกันตอนเที่ยงคืนตีหนึ่ง
ไม่รู้จักไปหลับไปนอน
และที่แน่ๆคือเวลาแบบนี้หากพวกเค้าเกิดหิวขึ้นมา
คงไม่มีอะไรกินเป็นแน่เพราะว่า ในมหาลัย
เซเว่น มันปิดตอน 5 ทุ่ม(ถ้าผมจำไม่ผิด)
ดีที่สุดในยามนี้ก็คือ น้ำเปล่า ที่มีประจำอยู่ที่อาคารกิจกรรม
บ่อยครั้งหลังจากที่พวกเค้าซ้อมกันเสร็จก็จะแวะไปดื่มน้ำที่นั่น
ถ้าเปรียบตอนกลางคืนเป็นเวลานอน
ผมก็คิดว่าพวกเค้าก็กำลังสนุกกับความฝัน
ความฝันที่ไม่ต้องหลับตานอน
เป็นข้อคิดที่ชวนให้หลงไหล
บางทีช่วงเวลานี้อาจเป็นเส้นเขตแดนระหว่าง
ความฝันกับความจริงซึ่งพวกเค้ากำลังทำความคุ้นเคยกับมัน
จนแทบแยกไม่ออกว่าจริงหรือฝัน
"ดึกแล้ว หิวก็หิว เหนื่อยก็เหนื่อย ไปกินไรกันดี"
"ไปเซเว่นดิ"
"ปิดแล้วแหละนี่มันตีสองแล้วนา"
"เซเว่นบ้านพ่อ มรึงดิ ปิดตีสอง"
"เออ ก็เซเว่นมหาลัยพ่อมรึงอ่ะแหละ ปิดตั้งแต่ 5 ทุ่มแล้ว"
1/11/2549
23.30 น.
"ฟอร์มวง"
เสื้อผ้าที่ใส่แล้วกองเต็มตะกร้า
มองดูทีไรก็เหนื่อยซะจนไม่อยากยุ่งกะพวกมันเลย
นั่งอยู่ในห้องที่มีเครื่องปรับอากาศพัดเอาลมเย็นออกมา
ลมเย็นที่ต่างจากลมหนาวที่เคยรู้จัก
ต่างกันตรงกลิ่นอายของลมหนาวจะพัดเอาความทรงจำมาด้วยเสมอ
บ่อยครั้งที่ผมจะได้เห็นภาพของเพื่อนๆเข้าไปเล่นดนตรีในห้องซ้อม
ส่วนใหญ่จะเป็นลักษณะที่ว่าใครชอบอะไรก็เล่นไป
หรือยังขาดคนเล่นเครื่องดนตรีชิ้นไหนใครเล่นได้ก็เข้าไปแจม
เล่นกันสนุกๆ แหกปากกันให้มันหนวกหูไปซะงั้น
แต่ในความเป็นจริงมันก็กำลังเริ่มก่อร้างสร้างตัวเองขึ้นอย่างเงียบๆ
ไม่นานนักพวกเค้าที่เริ่มฟอร์มวงเป็นรูปเป็นร่าง และเริ่มออกแสดงดนตรีในงานต่างๆ
เรียกว่าขอพวกผมเล่นหน่อยเถอะ จะให้ทำอะไรก็ทำได้หมด
ไม่ต้องจ้าง ไม่ต้องเลี้ยง มากันด้วยใจแบบว่าอยากเล่นอ่ะ
จึงเหมือนกับว่าถ้าไม่มีวงไหนว่างเล่นขอให้บอกเถอะ
พวกเค้ายินดีจะรีบไปเล่นให้ฟรีๆเลยทีเดียว
และด้วยความไม่ถือตัวนี้เอง ก็เป็นการสร้างพลังงาน
ที่เป็นกำลังสนับสนุนพวกเค้า
หลายครั้งที่พวกเค้าต้องเล่นเป็นวงเปิดมีคนดูแค่นิดหน่อย
หรืออย่างร้ายกาจก็เล่นเป็นวงสุดท้าย
แต่น่าแปลกที่แม้แต่คนดูเพียงคนเดียว
พวกเค้าก็ยังเล่นกันอย่างสนุกสุดเหวี่ยง เล่นกันเต็มที่
นั่นก็เป็นเสน่ห์อย่างนึงที่ทำให้ผู้ชมทั้งหลายต้องหยุดดูพวกเค้าก่อน
--------------------------
โปรดติดตามตอนต่อไป
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น