19.19 น.
"การนำมาซึ่งค่ายขนมปัง"
เฮ้อ นั่งพิมพ์บันทึกกำลังเพลินๆ มือดันไปกดโดนปุ่ม ESC
ข้อความที่พิมพ์ไว้ก็เลยหายไปในพริบตา
แงๆ ใครจะรู้มัยเนี่ยว่าการนั่งคิดอะไรสดๆมันยากแค่ไหน
แต่ไม่เป็นไรจินตนาการอยู่ในหัวพิมพ์ใหม่ก็ได้
เมื่อผมเริ่มรู้จักกับเพลย์กราวด์
อะไรๆในชีวิตก็เปลี่ยนไป(ยังกะพวกขายประกัน)
แต่มันเป็นจริงคับเมื่อก่อนค่ายขนมปังเป็นใครก็ไม่รู้จัก
นึกว่าเป็นร้านขนมปังเปิดใหม่(มีเพื่อเปิดร้านขนมปังด้วยนะ)
แต่กระนั้นก็เคยฟังโมเดิร์นด๊อก พี่บอย
แม้กระทั่ง TK ที่ดูเพราะโบ จ๊อย แต่งตัวโป๊
พวกเค้าเริ่มนำสิ่งที่แปลกประหลาดเข้ามาให้ได้รู้จัก
ผมเริ่มรู้สึกว่า โบ จ๊อยไม่ได้มีดีแค่เซ็กซี่(ปัจจุบันต้องบอกว่ามิดชิด)
เริ่มรู้สึกว่า พี่ป๊อด หน้าตาดีซึ่งแกก็ มีเพลง รูปไม่หล่อมาแก้ขัดไปแล้ว
เริ่มรู้จักผู้ชายอบอุ่น คือพี่นพ พรชำนิ รู้จักชื่อของ พี่บอย โกศิยพงษ์
เริ่มได้ยินคำว่า อินดี้ กับ เด็กแนว เริ่มสนุกกับท่าเต้นพิลึกกึกกือ
และเริ่มหันมาฟังและเล่นเพลงของค่ายขนมปังมากขึ้น
จนขนาดมีเทป(สมัยนั้นมีเทปฟังก็ไฮโซโก้จริงๆแล้วคับ)ค่ายนี้ฟังมากขึ้น
4/11/2549
0.37 น.
"โรงอาหารเก่า"
คืนวันเสาร์ที่คาบเกี่ยวกับวันอาทิตย์
เลยถือว่าเป็นวันเสาร์ละกันคับ
อากาศที่บ้านนอกอย่างที่ผมอยู่เริ่มจะหนาว
เน้นว่าหนาวนะคับไม่ใช่แค่เย็น
แสดงว่าประเทศไทยยังมีหน้าหนาวอยู่นะนี่
หลายคนคงเริ่มสงสัยว่าขึ้นชื่อตอนว่าโรงอาหารเก่า
แสดงว่าโรงอาหารเก่าขอที่นี่ปิดห้าทุ่มเหมือนเซเว่นรึป่าว
อันนี้ขอตอบว่าไม่ใช่คับ555 ก็เปิดปิดปกติเหมือนโรงอาหารทั่วไป
เดี๋ยวจะกลายเป็นว่ามหาลัยนี้แปลกประหลาดไปซะหมด
จริงๆแล้วต้องบอกว่าโรงอาหารเก่าหลังนี้เป็นจุดรวมเรื่องราว
ซึ่งมีความสัมพันธ์เชิงซับซ้อนกับวงดนตรีหลายๆวง
โดยเฉพาะเพลย์กราวด์
โดยปกติแล้วโรงอาหารก็ต้องมีไว้ขายอาหาร กินอาหาร นั่งเล่น
อะไรก็แล้วแต่ที่เป็นหน้าที่ของโรงอาหารตามธรรมดา
แต่ตอนไม่ปกตินี่สิเจ้าโรงอาหารที่ว่านี่ก็สามารถเนรมิตรตัวเอง
ให้เป็นสนามตีแบต เวทีคอนเสิร์ต ห้องประชุม โอ๊ยมากมายก่ายกอง
และที่สำคัญ ยังเคยเป็นที่พระราชทานปริญญาบัตรด้วย
แต่อะไรๆก็ล้วนไม่เที่ยง ณ เวลานั้น
โรงอาหารหลังเก่าก็มีส่วนหนึ่งที่เด็กของชมรมดนตรีจะไปสุมหัว
เล่นดนตรีกันอยู่ที่นั่น ห้องซ้อมดนตรี ก็เป็นห้องขนาดเล็กๆ
แมวดิ้นได้ไม่ตายนะคับ ในนั้นก็จะมีกลองชุดสภาพปานกลาง
ตู้แอมป์ 2 ตู้ ขาไมค์ แต่ไม่มีไมค์ จนบางครั้งชาวชมรมดนตรี
ก็ต้องไปสร้างวีรกรรมเพื่อให้ได้ไมค์มา(เฮ้อ...น่าเศร้า)
อาจจะได้กล่าวถึงในคราวต่อๆไป
แต่จุดสำคัญก็เห็นจะเป็นที่ว่า มันเป็นห้องเล็กๆที่ มักจะมีคน
เข้าออกบ่อย ส่งเสียงดัง แล้วก็เปิดก่อนเคนอื่นแต่ปิดหรือเลิกใช้งานหลังสุด
อ่า... ดึกมากแล้ว
วันนี้วณิพกน้อยอาจต้องขอหลีกลี้หนีไปก่อน
เนื่องด้วยเวลาอันจำกัด แต่เมื่อใดแสงตะเกียงดวงเดิมสว่างขึ้น
นั่นก็หมายถึง นิทานก่อนนอนได้กลับมาเยือนอีกครั้ง
0.37 น.
"โรงอาหารเก่า"
คืนวันเสาร์ที่คาบเกี่ยวกับวันอาทิตย์
เลยถือว่าเป็นวันเสาร์ละกันคับ
อากาศที่บ้านนอกอย่างที่ผมอยู่เริ่มจะหนาว
เน้นว่าหนาวนะคับไม่ใช่แค่เย็น
แสดงว่าประเทศไทยยังมีหน้าหนาวอยู่นะนี่
หลายคนคงเริ่มสงสัยว่าขึ้นชื่อตอนว่าโรงอาหารเก่า
แสดงว่าโรงอาหารเก่าขอที่นี่ปิดห้าทุ่มเหมือนเซเว่นรึป่าว
อันนี้ขอตอบว่าไม่ใช่คับ555 ก็เปิดปิดปกติเหมือนโรงอาหารทั่วไป
เดี๋ยวจะกลายเป็นว่ามหาลัยนี้แปลกประหลาดไปซะหมด
จริงๆแล้วต้องบอกว่าโรงอาหารเก่าหลังนี้เป็นจุดรวมเรื่องราว
ซึ่งมีความสัมพันธ์เชิงซับซ้อนกับวงดนตรีหลายๆวง
โดยเฉพาะเพลย์กราวด์
โดยปกติแล้วโรงอาหารก็ต้องมีไว้ขายอาหาร กินอาหาร นั่งเล่น
อะไรก็แล้วแต่ที่เป็นหน้าที่ของโรงอาหารตามธรรมดา
แต่ตอนไม่ปกตินี่สิเจ้าโรงอาหารที่ว่านี่ก็สามารถเนรมิตรตัวเอง
ให้เป็นสนามตีแบต เวทีคอนเสิร์ต ห้องประชุม โอ๊ยมากมายก่ายกอง
และที่สำคัญ ยังเคยเป็นที่พระราชทานปริญญาบัตรด้วย
แต่อะไรๆก็ล้วนไม่เที่ยง ณ เวลานั้น
โรงอาหารหลังเก่าก็มีส่วนหนึ่งที่เด็กของชมรมดนตรีจะไปสุมหัว
เล่นดนตรีกันอยู่ที่นั่น ห้องซ้อมดนตรี ก็เป็นห้องขนาดเล็กๆ
แมวดิ้นได้ไม่ตายนะคับ ในนั้นก็จะมีกลองชุดสภาพปานกลาง
ตู้แอมป์ 2 ตู้ ขาไมค์ แต่ไม่มีไมค์ จนบางครั้งชาวชมรมดนตรี
ก็ต้องไปสร้างวีรกรรมเพื่อให้ได้ไมค์มา(เฮ้อ...น่าเศร้า)
อาจจะได้กล่าวถึงในคราวต่อๆไป
แต่จุดสำคัญก็เห็นจะเป็นที่ว่า มันเป็นห้องเล็กๆที่ มักจะมีคน
เข้าออกบ่อย ส่งเสียงดัง แล้วก็เปิดก่อนเคนอื่นแต่ปิดหรือเลิกใช้งานหลังสุด
อ่า... ดึกมากแล้ว
วันนี้วณิพกน้อยอาจต้องขอหลีกลี้หนีไปก่อน
เนื่องด้วยเวลาอันจำกัด แต่เมื่อใดแสงตะเกียงดวงเดิมสว่างขึ้น
นั่นก็หมายถึง นิทานก่อนนอนได้กลับมาเยือนอีกครั้ง
--------------------------
โปรดติดตามตอนต่อไป
โปรดติดตามตอนต่อไป
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น